فهرست مطالب
۱-۱۰ الزامات عمومی
۱-۱-۱۰ هدف و دامنه کاربرد
۱-۱-۱-۱۰
هدف این مبحث تعیین حداقل ضوابط و مقرراتی است که باید در تحلیل، طراحی و اجرای ساختمان های فولادی جهت تأمین شرایط ایمنی و امکان بهره برداری مناسب مورد استفاده قرار گیرد. این مبحث دارای چهار فصل شامل فصل های ۱۰-۱ الزامات عمومی)، ۱۰-۲ (الزامات طراحی)، ۱۰-۳ (الزامات طراحی لرزهای) و ۱۰-۴ الزامات ساخت، نصب و کنترل) است. همچنین این مبحث دارای ۶ پیوست است که پیوست و به معرفی استانداردهای معتبر مصالح سازه های فولادی مورد تائید این مبحث، پیوست ۲ به ضریب طول مؤثر اعضای فشاری، پیوست ۳ به تحلیل مرتبه دوم از طریق تحلیل الاستیک مرتبه اول تشدید یافته، پیوست ۴ به الزامات اعضای کششی با تسمه لولاشده با خار مغزی یا تسمه سر پهن، پیوست ۵ به ضوابط طراحی تیرهای با جان باز و پیوست ۶ به حفاظت در برابر آتش می پردازد.
۲-۱-۱-۱۰
محدوده کاربرد این مبحث ساختمان های فولادی با کاربری های مندرج در قانون نظام مهندسی و کنترل ساختمان و آیین نامه های اجرایی آن است. سازه های خاص از قبیل پلهای فولادی، مخازن هوایی و زمینی، دکل های مخابراتی و انتقال نیرو و سایر سازه های فولادی که برای تحلیل، طراحی و اجرای آنها مقررات و ضوابط ویژهای موردنیاز است، مشمول ضوابط این مبحث نمی شوند.
۳-۱-۱-۱۰
همراه با این مبحث باید ضوابط سایر مباحث مقررات ملی ساختمان رعایت شوند.
۴-۱-۱-۱۰
در مواردی که ضوابط این مبحث دارای ابهام یا مسکوت بوده و موضوع با قضاوت صحیح مهندسی با رجوع به مدارک فنی معتبر باز از ابهام برخوردار است یا مورد اختلاف قرار دارد، پاسخ استعلام از دبیرخانه شورای تدوین مقررات ملی ساختمان ملاک عمل خواهد بود.
۲-۱-۱۰ مبانی طراحی
در این مبحث مبنای طراحی سازه ها، بررسی و کنترل آنها در حالتهای بهره برداری با رعایت ملاحظات طراحی خاص هر سازه یا عضو سازهای است.
۱-۲-۱-۱۰ حالتهای حدی
حالتهای حدی به شرایطی اطلاق می گردد که اگر تمام یا بخشی از سازه به هر یک از آن حالتها برسند، دیگر قادر به انجام وظایف خود نبوده و قابلیت استفاده را از دست می دهند. مطابق این مبحث، پیکربندی، ابعاد و مشخصات اجزای سازه باید چنان باشد که سازه، شامل اجزاء و اتصالات آن، تحت اثر ترکیبات بارگذاری محتمل، به هیچ یک از حالت های حدی زیر نرسد:
الف) حالتهای حدی مقاومت
حالتهای حدی مقاومت، حالتهایی هستند که سازه شامل اعضاء، اجزاء و اتصالات آن پس از رسیدن به آن حالتها، تحت اثر هر یک از ترکیب های بارگذاری با وقوع خرابی هایی نظیر تسلیم، گسیختگی، کمانش و غیره، مقاومت و شکل پذیری موردنیاز خود را از دست میدهند.
ب) حالتهای حدی بهره برداری
حالتهای حدی بهره برداری، حالت هایی هستند که سازه شامل اعضاء و اتصالات آن، با وقوع آنها نظیر تغییر شکل، لرزش و ..، قابلیت نگهداری، شرایط ظاهری، دوام و کارایی خود را از دست می دهند و دیگر قادر به انجام وظایف و تأمین آسایش بهره برداران نخواهند بود.
۲-۲-۱-۱۰ طراحی براساس حالت های حدی مقاومت
در طراحی براساس حالتهای حدی مقاومت، به شرح زیر رعایت الزامات بندهای ۱۰-۱-۲-۲-۱ الى ۱۰- ۱-۲-۲-۳ ضروری است
۱-۲-۲-۱-۱۰
مطابق این مبحث، برای تأمین الزامات حالتهای حدی مقاومت، استفاده از روش ضرایب بار و مقاومت (به اختصار LRFD) یا روش مقاومت مجاز (به اختصار ASD) قابل قبول بوده، لیکن در یک سازه فولادی، به کارگیری همزمان دو روش مورداشاره قابل قبول نیست.
در طراحی به روش ضرایب بار و مقاومت (LRFD)، دو دسته ضرایب ایمنی به شرح زیر در تحلیل و طراحی منظور می گردد: الف) ضرایب بار (ِγ)، که مقدار آنها به میزان عدم اطمینان در برآورد مقدار بارها و ایجاد بحرانی ترین شرایط در ترکیبات بارگذاری بستگی دارد، مقدار این ضرایب بار باید مطابق با ترکیبات بارگذاری ارائه شده در مبحث ششم مقررات ملی ساختمان باشد. این ضرایب اکثرا بزرگتر از یک و ندرتا برابر یک یا کوچک تر از یک هستند.
ب) ضرایب کاهش مقاومت (Φ)، که مقدار آنها با توجه به دقت تئوری های مقاومت مصالح مورد استفاده، نوع حالت حدی مقاومت، تغییرات احتمالی مشخصات مصالح و رواداری های ابعادی مقطع تعیین می گردد. مقادیر ضریب کاهش مقاومت (Φ) در فصل های ۱۰-۲ و۱۰-۳ این مبحث برای هر عضو، اتصال یا جزء سازه ای ارائه شده اند. این ضرایب عموما کوچک تر یا حداکثر مساوی یک هستند.
در طراحی به روش مقاومت مجاز (ASD) نیز دو دسته ضرایب ایمنی به شرح زیر در تحلیل و طراحی منظور می گردد
الف) ضرایب بار (γ) که از ترکیبات بار معرفی شده در مبحث ششم مقررات ملی ساختمان برای روش طراحی مقاومت مجاز به دست می آیند. این ضرایب اکثرأ مساوی یک و ندرتا کوچکتر از یک هستند.
ب) ضرایب اطمینان (Ω) که مقادیر آنها با توجه به عدم قطعیت های طراحی، نوع حالت حدی مقاومت و اهمیت عضو، اتصال یا جزء سازهای در فصل های ۱۰-۲ و۱۰-۳ این مبحث معرفی شده است. مقادیر و عموما بین ۱٫۵ تا ۲۰ در تغییر هستند.
۲-۲-۲-۱-۱۰
در طراحی برای حالت های حدی مقاومت، حالتهای حدی تسلیم، گسیختگی، کمانش، تشکیل مکانیزم خمیری، ناپایداری و واژگونی باید مورد کنترل قرار گیرند. معیارهای کنترل حالتهای حدی مقاومت، در فصل های ۱۰-۲ و۱۰-۳ این مبحث ارائه شده است. همچنین حالتهای حدی خستگی، ترد شکنی، جداشدگی لایهای، خزش و جمع شدگی بتن در مقاطع مختلط، باید مطابق با مراجع معتبر کنترل شوند.
۳-۲-۲-۱-۱۰
مقاومت های موجود و موردنیاز:
در طراحی به روش LRFD منظور از مقاومت موجود همان مقاومت طراحی است که به صورت ΦRn معرفی می شود. در طراحی به روش ASD منظور از مقاومت موجود همان مقاومت مجاز است که به صورت Rn/Ω معرفی می شود. منظور از مقاومت موردنیاز در واقع همان نیروهای داخلی به دست آمده از تحلیل سازه تحت اثر ترکیبات بارگذاری هر یک از روش های طراحی فوق است که در طراحی به روش LRFD با Ru و در طراحی به روش ASD با Ra نشان داده میشود.
در طراحی به روش ضرایب بار و مقاومت، طراحی اعضاء، اتصالات و اجزای مختلف سازه باید چنان صورت پذیرد که مقاومت
طراحی آنها (ΦRn) بزرگتر یا مساوی مقاومت موردنیاز (Ru) به دست آمده از تحلیل سازه تحت اثر ترکیبات بارگذاری مربوطه، باشد.
در طراحی به روش مقاومت مجاز، طراحی اعضاء، اتصالات و اجزای مختلف سازه ای باید چنان صورت گیرد که مقاومت مجاز آنها (Ω/Rn) بزرگتر یا مساوی مقاومت موردنیاز (Ra) به دست آمده از تحلیل سازه تحت اثر ترکیبات بارگذاری مربوطه، باشد.
در روابط فوق
Rn= مقاومت اسمی که مقادیر آن در فصل های ۱۰-۲ و ۱۰-۳ ارائه شده است.
Ru= مقاومت موردنیاز در طراحی به روش ضرایب بار و مقاومت (LRFD)
Ra= مقاومت موردنیاز در طراحی به روش مقاومت مجاز (ASD)
Φ= ضریب کاهش مقاومت در طراحی به روش ضرایب بار و مقاومت است که مقدار آن برای اعضای اجزاء و اتصالات، به تفکیک در فصل های ۱۰-۲ و ۱۰-۳ این مبحث ارائه شده است.
Ω – ضریب اطمینان در طراحی به روش مقاومت مجاز است که مقدار آن برای اعضا، اجزاء و اتصالات، به تفکیک در فصل های ۱۰-۲ و ۱۰-۳ این مبحث ارائه شده است.
ΦRπ= مقاومت طراحی در طراحی به روش ضرایب بار و مقاومت
Ω/Rn= مقاومت مجاز در طراحی به روش مقاومت مجاز
۳-۲-۱-۱۰
طراحی براساس حالت های حدی بهره برداری
حالتهای حدی بهره برداری نظیر تغییر شکل، ارتعاش، پیش خیز و … باید مطابق ضوابط بخش ۱۰-۲-۱۰ مورد کنترل قرار گیرند.
۴-۲-۱-۱۰ حفاظت در برابر آتش
مقاومت سازه در برابر آتش باید با پیش بینی تمهیدات خاص تأمین شود. در این مورد رعایت ضوابط مبحث سوم مقررات ملی ساختمان و ضوابط پیوست ۶ این مبحث الزامی است.
۵-۲-۱-۱۰ ترکیبات بارگذاری
ترکیبات بارگذاری مورد استفاده در طراحی برای حالت های حدی مقاومت و بهره برداری، باید مطابق مبحث ششم مقررات ملی ساختمان، در انطباق با روش طراحی مورد استفاده در این مبحث باشد. در صورتی که این مبحث به صراحت ترکیبات بارگذاری متفاوتی را برای کنترل حالتهای حدی خاص یا اعضای خاصی در نظر داشته باشد، این ترکیبات بارگذاری در کنار ترکیبات بارگذاری مبحث ششم مقررات ملی ساختمان باید مورد استفاده قرار گیرند.
۳-۱-۱۰ روش های تحلیل سازه
هدف از تحلیل سازه ها، تعیین مقاومت موردنیاز یا نیروهای داخلی اعضا، اجزاء و اتصالات مختلف سازه و تعیین تغییرشکل ها و تغییر مکان های سازه تحت ترکیبات بارگذاری موردنظر به لحاظ مشخصات هندسی و مکانیکی آنها است. در این مبحث روشهای تحلیل الاستیک با رعایت الزامات بخش ۱۰-۲-۱ مورد پذیرش هستند.
در مواردی که براساس مبحث ششم مقررات ملی ساختمانی ایران از روش های تحلیل غیر الاستیک غیرخطی مصالح) در ترکیبات بارگذاری شامل نیروی زلزله استفاده شود، کلیه ضوابط آن مبحث برای سختی، مقاومت و ظرفیت شکل پذیری اعضا، اجزاء و اتصالات به همراه در نظر گرفتن آثار مرتبه دوم (δ-P و P-Δ) باید رعایت شود.
برای کنترل معیارهای طراحی در حالت های حدی بهره برداری، تنها استفاده از روش های تحلیل الاستیک با رعایت الزامات بخش ۱۰-۲-۱ مورد پذیرش است.
۴-۱-۱۰ مصالح فولادی سازه‌ها
۱-۴-۱-۱۰
مصالح قابل به کار گیری در سازه های فولادی شامل نیمرخ ها، ورقها، پیچ و مهره ها، الکترودها، گل میخ ها و مصالح مصرفی جوشکاری باید با استانداردهای معتبر مورد قبول این مبحث انطباق داشته باشند. این استانداردها در پیوست ۱ این مبحث معرفی شده اند. معیارهای پذیرش مصالح باید به شرح زیر مطابق الزامات بندهای (الف) تا (ت) باشد:
الف) ضامن انطباق بر استاندارد، تولید مصالح توسط تولیدکنندگان باصلاحیت، استفاده از مواد اولیه با کیفیت و حاکم بودن سیستم های تضمین و کنترل کیفیت بر فرآیندهای تولید است. همچنین محصول باید مستقیما توسط تولید کننده یا فروشنده رسمی به دست مصرف کننده برسد و دارای گواهینامه انطباق با یکی از استانداردهای پیوست ۱ باشد.
ب) با تأمین شرایط بند (الف)، صدور گواهی نامه معتبر انطباق با استاندارد، توسط تولید کننده فولاد یا فروشنده رسمی آن با رعایت مشخصات اصلی مطابق با مقادیر جداول ۱۰-۱-۱، ۱۰-۱-۲، ۱۰- ۳-۱ و ۱۰ -۱-۴ و نیز رعایت شرایط بخش ۱۰-۴-۲، برای اقناع ضوابط این مبحث کافی است.
پ) در صورتی که شرایط بند (الف) در مورد ضابطه بندی و یکنواختی فرایند تولید و توزیع برقرار باشد، ولی گواهینامه انطباق محصول نه با یکی از استانداردهای معرفی شده در پیوست و این مبحث، بلکه با یکی از استانداردهای معتبر دیگر که در پیوست و معرفی نشده اند، صادر گردد، می توان با انجام آزمون های معادل سازی، آن محصول را با یکی از استانداردهای معرفی شده در پیوست و انطباق داد. نحوه معادل سازی در بخش ۱۰-۴-۲ معرفی شده است.
ت) مصالح غیرمنطبق با یکی از استانداردهای پیوست ۱ در سازه فولادی قابل استفاده نبوده و باید از حیطه کار خارج گردد.
۲-۴-۱-۱۰
فولادهای سازهای فولاد سازهای باید دارای مقاومت و شکل پذیری مناسب بوده و کاملا جوش پذیر باشد. همچنین در بعضی از کاربردها، فولاد سازهای باید طاقت ضربه ای مطلوب داشته و در برابر جداشدگی لایهای مقاوم باشد. حدود کمی هر یک از مشخصه های مورداشاره، در صورت نیاز باید در نقشه های اجرائی و مدارک فنی طرح معرفی گردیده یا به استانداردی که مشخصه های موردنظر را محدود نموده است، ارجاع داده شود.
در این مبحث، مقدار مدول الاستیسیته (ضریب ارتجاعی) مصالح فولادی (E) مساوی ۵^۲x10 مگاپاسکال و مقدار نسبت پواسون مصالح فولادی (۷) مساوی ۰٫۳ در نظر گرفته می شود. همچنین مطابق این مبحث، تنش تسلیم مشخصه فولاد سازه ای Fy نباید از ۴۶۰ مگاپاسکال بیشتر باشد.
تبصره: کاربرد میله ها و کابل های بسیار پرمقاومت غیرقابل جوشکاری برای عناصر کششی و اتصال به وسیله دندانه شدن و کاربرد مهره یا اتصالات مخصوص فولاد پیش تنیدگی و کابل ها، مجاز است. برای مشخصات فولادهای پیش تنیدگی و کابل ها به استانداردهای EN و ASTM مراجعه شود.
مطابق استانداردهای ۱۴۲۶۲ EN 10025 ،ISIRI و ۲-۶۳۰ ISO، مصالح فولادی از نظر طاقت نمونه شیار داده شده شارپی به شرح زیر به سه رده JR 10 و J2 طبقه بندی می شوند:
الف) رده JR: به رده ای از مصالح فولادی گفته می شود که طاقت نمونه شیار داده شده شار پی آن حداقل ۲۷ ژول در دمای ۲۰ درجه سلسیوس باشد. به لحاظ طاقت نمونه شیار داده شده شارپی، شرایط پذیرش این رده آسان تر از شرایط پذیرش رده های ۵۰ و J2 است .
ب) رده J0: به رده ای از مصالح فولادی گفته می شود که طاقت نمونه شیار داده شده شار پی آن
حداقل ۲۷ ژول در دمای صفر درجه سلسیوس باشد. به لحاظ طاقت نمونه شیار داده شده شارپی، شرایط پذیرش این رده آسان تر از شرایط پذیرش رده J2 اما سخت گیرانه تر از شرایط پذیرش رده IR است.
پ) رده J2 به رده ای از مصالح فولادی گفته می شود که طاقت نمونه شیار داده شده شار پی آن حداقل ۲۷ ژول در دمای ۲۰- درجه سلسیوس باشد. به لحاظ طاقت نمونه شیار داده شده شارپی، شرایط پذیرش این رده هم از شرایط پذیرش رده IR و هم از شرایط پذیرش رده J0 سخت گیرانه تر است.
* برای رده های S235S و S325S، الزامات لرزهای مصالح مقررشده در فصل ۱۰-۳ برای حداکثر نسبت تنش تسلیم به تنش کششی نهایی و حداقل طاقت نمونه شیار داده شده شارپی، مطابق استاندارد این دو رده فولاد تضمین می شوند، لیکن رعایت سایر الزامات لرزهای مصالح، مطابق بخش های ۱۰-۳-۲ ۷-۳-۱۰ و ۱۰-۴-۹ این مبحث ضروری است.
برای رده S345S، در صورت استفاده در سیستم های باربر جانبی لرزهای معمولی که از اعضای آنها انتظار رفتار فرا ارتجاعی حداقل می رود، الزامات لرزه ای مقررشده در فصل ۱۰-۳ برای حداکثر نسبت تنش تسلیم به تنش کششی نهایی و حداقل طاقت نمونه شیار داده شده شارپی، مطابق استاندارد این رده فولاد تضمین می شوند، اما رعایت سایر الزامات لرزه ای مصالح، مطابق بخش های ۱۰-۳-۲، ۱۰-۳-۷ و ۱۰-۴-۹ این مبحث ضروری است. در صورت استفاده از این رده در سیستم های باربر جانبی لرزه ای متوسط با ویژه که از اعضای آن ها انتظار رفتار فرا ارتجاعی محدود یا قابل ملاحظه می رود، تأمین کلیه الزامات لرزهای مصالح، مطابق بخش های ۱۰-۳-۲، ۱۰-۳-۷ و ۱۰-۴-۹ این مبحث ضروری است.
برای رده های فولاد این جدول، تنش تسلیم مشخصه فولاد (Fy) باید برابر حد پایین تنش تسلیم و تنش کششی نهایی مشخصه فولاد (Fu) باید برابر حد پایین تنش کششی نهایی در نظر گرفته شود.
در صورت استفاده از رده های فولاد این جدول برای شرایط لرزه ای، تأمین کلیه الزامات لرزهای مصالح، مطابق بخش های ۱۰-۳-۲، ۱۰-۳-۷ و ۱۰-۴-۹ این مبحث ضروری است.
برای رده های فولاد این جدول، تنش تسلیم مشخصه فولاد (Fy) باید برابر حد پایین تنش تسلیم و تنش کششی نهایی مشخصه فولاد (Fu) باید برابر حد پایین تنش کششی نهایی در نظر گرفته شود.
و در صورت استفاده از رده های فولاد این جدول برای شرایط لرزه ای، تأمین کلیه الزامات لرزه ای مصالح، مطابق بخش های ۱۰-۳-۲، ۱۰-۳-۷ و ۱۰-۴-۹ این مبحث ضروری است.
برای رده های فولاد این جدول، تنش تسلیم مشخصه فولاد (Fy) باید برابر حد پایین تنش تسلیم و تا تنش کششی نهایی مشخصه فولاد (Fu) باید برابر حد پایین تنش کششی نهایی در نظر گرفته شود.
۳-۴-۱-۱۰ پیچ و مهره و واشر
مشخصات مکانیکی انواع پیچ، مهره و واشر باید مطابق استانداردهای معرفی شده در پیوست ۱ باشد. مشخصات مکانیکی انواع مختلف پیچها در جدول ۱۰ -۱-۵ ارائه شده است. مشخصه موردنیاز برای واشرها، هندسه و سختی آنها است. شرایط کاربردی مهره ها و واشرها باید سازگار با پیچها و مطابق الزامات بخش ۱۰-۴-۵ باشد.
در اتصالات پیش تنیده و لغزش بحرانی فقط از پیچ های پر مقاومتی می توان استفاده کرد که مطابق استاندارد مربوطه، دارای قابلیت پیش تنیدگی باشند. پیچ هایی دارای قابلیت پیش تنیدگی هستند که پیچ، مهره و واشر مطابق استاندارد معتبر نظیر ۱۴۳۹۹ EN ISO تولید شده باشند.
۴-۴-۱-۱۰ میله های دندانه شده و میل مهارها
در سازه های فولادی، میله های دندانه شده دو سر رزوه و میل مهار کف ستون ها می تواند از نوع پیچها مطابق با الزامات بند ۱۰ -۱-۴-۳ باشد. برای میل مهارها استفاده از میلگرد ساده و آجدار مطابق مبحث نهم مقررات ملی ساختمان مجاز است. همچنین برای میل مهارها استفاده از میلگرد ساده پرمقاومت از نوع CK45 با
مشخصات مکانیکی Fu =۶۰۰ MPa، Fy =۶۰۰ MPa و %۲۵=εu، مطابق با استانداردهای معتبر مجاز است.
۵-۴-۱-۱۰ مصالح مصرفی جوشکاری
مصالح مصرفی جوشکاری شامل انواع الکترود، سیم جوشکاری، پودر و گاز می شود. استانداردهای معتبر مورد قبول این مبحث در زمینه مصالح فوق، در پیوست ۱ آمده است. همچنین در جدول ۶-۱-۱۰ مشخصات مکانیکی فولاد مغزه الکترودهای جوشکاری قوس الکتریکی خود حفاظ معرفی شده است. سایر مشخصات الکترود نظیر جنس روکش، قطبیت و مناسب بودن برای وضعیتهای مختلف جوشکاری در استانداردهای معتبر مورد قبول این مبحث، به صورت شناسه های عددی پس از تنش کششی نهایی مشخصه الکترود برحسب ksi، ذکر شده است.
۵-۱-۱۰ مدارک فنی
پس از طراحی و محاسبه سازه توسط مهندس محاسب، تهیه مدارک فنی شامل مدارک طراحی فایلهای محاسباتی و جزئیات طراحی اجزاء و اتصالات)، نقشه های طراحی اعضا، اجزاء و اتصالات با جزئیات کامل، مشخصات فنی عمومی و خصوصی، علائم و یادداشت های فنی و اطلاعات تکمیلی موردنیاز نظیر میزان پیش خیز در ساخت قطعات، الزامی است. در مدارک فنی موارد زیر نیز باید رعایت شوند:
الف) نقشه های طراحی باید اطلاعات کامل مقاطع، محل قرار گرفتن اعضای سازه نسبت به یکدیگر، تراز کف های ساختمانی، محورهای مار بر مرکز ستون ها، پیش آمدگی ها و پسرفتگی ها با اندازه ها و اطلاعات مربوط به اتصالات و وصله ها را شامل باشد، به طوری که با مراجعه به آنها پیمانکار بتواند نقشه های اجرایی کارگاهی را تهیه نماید.
ب) در مدارک فنی باید سیستم سازهای مقاوم در برابر بارهای ثقلی و نیروهای جانبی (مطابق مبحث ششم مقررات ملی ساختمان معرفی شود. همچنین این مدارک باید حاوی اطلاعات کلی در مورد مقادیر بارهای وارده باشد؛ به طوری که با مراجعه به آنها بتوان نقشه های طراحی را کنترل کرد.
پ) در مدارک فنی باید از حروف و علائمی که به طور استاندارد از طرف مقررات ملی ساختمان تعیین می شود، استفاده شود. در صورت ناکافی بودن آنها، استفاده از علائم دیگر به همراه توضیحات کافی به منظور جلوگیری از هرگونه اشتباه و سوء تعبیر احتمالی مجاز است یادداشت های فنی برای تفهیم روش کار با نتایج موردنظر باید روشن و واضح باشد.
۶-۱-۱۰ الزامات طراحی لرزه ای
در طراحی لرزه ای سیستم های سازهای مشمول این مبحث، رعایت ضوابط طراحی لرزه ای مطابق فصل ۱۰-۳ الزامی است.
۷-۱-۱۰ الزامات ساخت، نصب و کنترل
نقشه های اجرایی کارگاهی، مشخصات مصالح فولاد سازه ای، ساخت و نصب قطعات فولادی، الزامات اجرایی جوشکاری، الزامات اجرایی پیچکاری، رنگ آمیزی، انبارداری، رواداری ها، گالوانیزه کردن قسمت های فولادی، کنترل اعوجاج و جمع شدگی، حمل قطعات، نصب، کنترل کیفیت، تضمین کیفیت و الزامات اجرایی لرزه ای و سایر مواردی که رعایت آنها برای عملکرد صحیح سازه ضروری است، باید مطابق با ضوابط قید شده در فصل ۱۰-۴ این مبحث تحت عنوان الزامات ساخت، نصب و کنترل باشد.
۸-۱-۱۰ علائم، اختصارات و واحدها
۱-۸-۱-۱۰
علائم و اختصارات به کار رفته در این مبحث، به طور کلی با علائم و اختصارات مورد تائید سازمان بین المللی استاندارد (ISO) هماهنگ است.
۲-۸-۱-۱۰
در این مبحث سیستم واحدهای مورد استفاده برای کمیتهای مختلف، سیستم آحاد بین المللی (SI) است. واحدهایی که در این مبحث مورد استفاده قرار گرفته اند، عبارت اند از:
الف) برای ابعاد شامل طول، عرض، ارتفاع و ضخامت: متر (m) و میلی متر (mm)
ب) برای سطح: متر مربع (m۲) و میلی متر مربع (mm۲)
پ) برای بارهای متمرکز و وزن: نیوتن (N) و کیلونیوتن (kN)، برای بارهای گسترده خطی: کیلونیوتن بر متر (kN/m ) و برای بارهای گسترده در سطح: کیلونیوتن بر متر مربع (kN/m۲) معادل یک کیلوپاسکال (kPa)
ت) برای جرم مخصوص (جرم واحد حجم): کیلوگرم بر مترمکعب (kg/m۳)
ث) برای وزن مخصوص (وزن واحد حجم): کیلونیوتن بر متر مکعب (kN/m۳)
ج) برای تنش ها و مدول الاستیسیته: مگاپاسکال (MPa)، معادل یک نیوتن بر میلی متر مربع ( N/mm۲)، یا مگانیوتن بر متر مربع (MN/m۲)
ج) برای مقاومت های خمشی و پیچشی موردنیاز و نیز برای مقاومت های خمشی و پیچشی اسمی و موجود، کیلونیوتن متر (kN.m)
ح) برای مقاومت های محوری و برشی موردنیاز و نیز برای مقاومت های محوری و برشی اسمی و موجود: نیوتن (N) و کیلونیوتن (kN)
خ) برای دما: درجه سلسیوس (C°)