مقایسه ی تعداد و فاصله ی گمانه در ساختمان های منفرد در مبحث ۷ ویرایش سال ۹۲ و ویرایش سال ۱۴۰۰
در مبحث ۷ ویرایش سال ۹۲ به منظور ساخت یک ساختمان منفرد فاصله ی گمانه ها ۱۵ الی ۶۰ متر و تعداد انها طبق جدول زیر با توجه به اهمیت ساختمان ها تعیین میشود.
جدول ۷-۲-۱ جدول حداقل تعداد گمانه
برای سطح اشغال بیش از ۱۰۰۰ متر مربع یک گمانه به ازای هر ۱۰۰۰ متر مربع به مقادیر تعداد گمانه اضافه میشود.
پ- در استفاده از جدول بالا باید نکات ذیل مد نظر قرار گیرد.
پ-۱ شرایط زیرسطحی اولیه در جدول بر اساس اطلاعات سایتهای مجاور، شرایط ژئوتکنیکی سازندهای زمین شناسی مشابه و بازدیدهای محلی انتخاب میشود. لذا لازم است با بررسی نتایج حفر اولین گمانه، تعداد گمانه ی مورد نیاز در عمل متناسب با شرایط جدید به دست آمده. در صورت نیاز افزایش یابد.
پ-۲ برای مجتمعهای ساختمانی که از تعداد زیادی ساختمان منفرد و نزدیک به یکدیگر تشکیل شده اند (بیش از ۱۰ ساختمان)، برای هر ساختمان حداقل یک گمانه با رعایت حداکثر فاصله هایذکر شده بین گمانه ها کافی است.
پ-۳ در صورتیکه ساختمان مورد نظر پس از ایجاد گودبرداری عمیق احداث شود، تعدادی گمانه برای گودبرداری نیز باید به تعداد گمانه های بالا اضافه شود.
حداقل تعداد گمانه ها به شرح جدول زیر برای شرایطی است که ساختمان بدون گودبرداری احداث میشود. در صورت نیاز به گودبرداری باید تعداد گمانه ها به شرح جدول زیر اضافه شود.
جدول ۷-۲-۲ حداقل تعداد گمانه اضافی در گودبرداریها
پ- برای گود با عمق بیش از ۲۰ متر، به ازای هر ۱۰ متر عمق اضافی گود، یک گمانه به تعداد گمانه جدول ۷-۲-۲ اضافه میگردد تا به ۳ گمانه برسد.
در مبحث ۷ ویرایش سال 1400
فاصله ی گمانه ها باید ۱۵ تا ۳۵ متر متناسب با تعداد طبقات اهمیت ساختمان و پیچیدگی لایه بندی زمین و با توجه به جدول ۷-۲-۱ تعیین شود.
برای سطح اشغال بیش از ۱۰۰۰متر مربع حداقل دو گمانه به ازای هر ۱۰۰۰متر مربع به مقادیر تعداد گمانه اضافه میشود. از جمله تفاوت های این ویرایش با ویرایش قبل میتوان به حذف اهمیت لایه بندی خاک اشاره کرد به عنوان مثال:
به قیاس یک ساختمان منفرد از نظر تعداد گمانه با سطح اشغال کمتر از ۳۰۰ متر مربع و با اهمیت متوسط میپردازیم:
بر اساس ویرایش قدیم این ساختمان باتوجه به لایه بندی خاک هم میتواند یک گمانه و هم میتواند دو گمانه داشته باشد
برا ساس ویرایش جدید : این ساختمان الزاما باید دو گمانه د اشته باشد.
نویسنده: مهندس نازنین رجبی
