هوشمند سازی ساختمان و سیستم مدیریت ساختمان یا BMS

هوشمند سازی ساختمان و سیستم مدیریت ساختمان چیست؟

اولین سوالی که در این زمینه پیش می آید این است که تعریف هوشمند سازی ساختمان چیست؟

ساختمان هوشمند، به ساختمانی اطلاق می شود که همه ی اجزای داخلی آن به شکل هماهنگ
و با منطقی سازگار با محیط زیست با یکدیگر تعامل دارند.
از دیدگاه دیگر می توانیم بگوییم که طراحان ساختمان های هوشمند با هماهنگ ساختن چهار عنصر کلیدی
یعنی سرویس‌ها و مدیریت، سامانه‌ها، ساختار برای ایجاد یک محیط پویا و مقرون به صرفه تلاش می کنند،
این فرایند به ایجاد راحتی، امنیت و رفاه بیشتر برای کاربران در ساختمان ها منجر می شود.

هوشمند سازی ساختمان عبارتند از نصب و بهره برداری از سیستم های تکنولوژی هماهنگ سازی ساختمان می شود.

این سیستم اتوماسیون ساختمان شامل مواردی سامانه های مربوط به مدیریت امکانات و ارتباطات و
راهکارهای ایمنی و امنیتی می شوند.
تفاوتی اصلی ساختمان های معمولی با ساختمان های هوشمند در این است که همه ی امکانات و تجهیزات
در ساختمان های هوشمند به یکدیگر اتصال دارند و همه ی این موارد به وسیله ی یک سیستم مرکزی
هوشمند به صورت یکپارچه و هماهنگ مدیریت می شود.

از دیدگاه دیگر این نوع ساختمان با زیر ساخت های قدرتمندی مجهز شده که این توانایی را به آن می دهد که
به شکل مستمر بتواند در برابر وضعیت های محیطی متفاوت واکنش نشان داده یا با آن هماهنگ شود.

در حقیقت می توانیم واژه ی هوشمند سازی  را در این ساختمان ها به عنوان یک توصیف برای تجهیزات
مرتبط، حسگرهای پیشرفته و اکچوئیتورها به کار می رود.
درباره ی یک دستگاه یا سیستم هوشمند توسط یک ریزپردازشگر به شکلی برنامه ریزی شده است تا امکان
انجام برنامه های از پیش تعیین شده را دارد و این امکان را خواهد داشت که با سیستم های خارجی که
توسط شبکه ی داده ها ارائه می شود ارتباط برقرار کند.

به زبانی دیگر می توانیم هوشمند را برای توصیف تجهیزاتی به کار ببریم که با استفاده از نرم افزارها این
قابلیت را به سیستم ها می دهد که امکان تفسیر و برقراری ارتباط با تجهیزات را داشته باشد.

پیشینه ی هوشمند سازی ساختمان ها

از سال ۱۹۶۶ واژه ی هوشمند سازی ساختمان ها برای مکان هایی به کار می رفت که امکان کنترل اتوماتیک
اجزا و تجهیزات را فراهم می کردند.
از سال ۱۹۷۰ به بعد تعریفی که برای هوشمند سازی ساختمان به کار می بردند به این شکل بود.
آمیزه ای نوآوری هایی که به صورت فنی و غیر فنی در کنار یک نظام مدیریتی بسیار پیچیده که هزینه ای صرف
آن شده است را تشکیل می داد.
تا قبل از دهه ی ۷۰ میلادی در راستای رسیدن به هوشمند سازی معمولا به انعطاف پذیری سیستم های
مدیریتی و سهولت کاربرد و کنترل توجه می شده است.
اما بعد از دهه ی ۷۰ میلادی موقعیتی برای ایجاد و شکل گیری سیستم های هوشمند به شیوه ی امروزی ایجاد شد.
در کل می توانیم ادعا کنیم که هوشمند سازی ساختمان ها به شکل امروزی از سال ۱۹۸۰ تا کنون آغاز شده است.

ساختمان های نسل جدید حاصل پیوند دو تکنولوژی توسعه‌ی صنعت رایانه‌های شخصی و ارتباطات از راه دور بودند.

در این دوره شاهد اولین ارتباط میان فناوری‌های اطلاعات و ارتباطات و سازندگان ساختمان ها هستیم.
تکنولوژی ارتباط از راه دور برای سازندگان ساختمان ها موقعیتی ایجاد کرد تا به وسیله ی فروش تکنولوژی در ساختمان ها به کار خود رونق ببخشند.

در سال های بعد شاهد این هستیم که صنعت ساختمان سازی در زمینه ی هوشمند سازی به پیشرفت
هایی نظیر Structured Cabling Systems یا سیستم کابل کشی سازمان یافته، DDC یا سیستم
کنترل دیجیتال مستقیم و کنترل کننده های اتوماسیون ساختمان به همراه سیستم های شنیداری و دیداری،
سیستم نظارت و دسترسی ویدئویی، امکان محدود سازی فضا برای تجهیزات شبکه دست پیدا کرد.

در سال ۱۹۹۴ از سوی موسسه CSI یا موسسه مشخصات ساخت و ساز یک راهنمای استاندارد سازی
منتشر شد که تحت استاندارد Master Format (مستر فرمت) بود.
در قسمت هفدهم این راهنما به تکنولوژی های بعد از ساخت کامل ساختمان اشاره می شود.
آخرین ویزایشی که بر روی این راهنمای استاندارد سازی انجام گرفته مربوط به سال ۲۰۰۴ میلادی است که
به پیشرفت های فوق العاده ای در ارتباط با تکنولوژی به کار رفته در هوشمند سازی ساختمان ها برخوردار است.

در ابتدای امر هوشمند سازی ساختمان فقط به اتوماتیک کردن سیستم های هشدار، تهویه ی مطبوع و
روشنایی می پرداخت.

بعد از آن اتوماتیک سازی سیستم های امنیتی و اداری مدرن شروع شد.
به تدریج هوشمندسازی ساختمان امکان نظارت بر همه ی فرایندهای ساختمانی را به وجود می آورد.
در حال حاضر هوشمند به ساختمان هایی اطلاق می شود در سیستم های ساختمانی به شکل خودکار و یکپارچه برای تبادل اطلاعات وجود دارد.

سیستم مدیریت ساختمان با BMS

Building Management System یا سیستم مدیریت ساختمانی که اغلب از آن  با به عنوان اتوماسیون ساختمان یاد می شود.
این سیستم مبتنی بر کامپیوتر است که در جهت پایش و هدایت تجهیزات الکتریکی و مکانیکی درون ساختمان
است که شامل سیستم آتش‌نشانی، ایمنی، امنیت، تهویه، روشنایی، سیستم قدرت است.

سیستم مدیریت ساختمان از دو بخش سخت افزاری و نرم افزاری تشکیل شده است.

بخش نرم افزاری امکان دارد که به شکل اختصاصی نوشته شود.
قسمت سخت افزاری که پیاده سازی آن به شکل اختصاصی و به وسیله ی میکرو کنترلر ها انجام می گیرد.

برای کنترل و نظارت بر عملکردهای قسمت های مختلف در برخی از سیستم ها از نرم افزارهای کنترل و مانیتورینگ استفاده می شود.
پروتکل هایی وجود دارند مانند BACnet، LonWorks، MODBUS، usp، lan، rs232، DeviceNet، SOAP، XML که ارتباط بین سخت افزار و نرم افزار را امکان پذیر می کنند.

اجزای اصلی این سیستم شامل:

سنسورها یا کنترل‌ کننده‌ی اینترنتی و حسگرها، کنترلرهای مرکزی و محلی هستند.
با استفاده از انواع مختلف سنسورها در داخل و بیرون ساختمان و پیاده سازی یک سیستم واحد این امکان
وجود دارد که به شکل لحظه ای هدایت همه ی شرایط امنیتی و رفاهی در اختیار کاربران قرار گرفته و از آن در
راستای دستیابی به شرایط ایده آل بهره مند می شوند.
برای رسیدن به این هدف نیاز است که تجهیزات نرم افزاری و سخت افزاری خاصی را در کنار جمع آوری
اطلاعات محیطی و انتقال داده ها به سیستم مرکزی را در جهت رسیدن به روند مدیریت ساختمان برای بهینه سازی را انجام بدهید.